ADHD درمان,علائم

ü معمولا از 3 سالگی به بعد تشخیص داده می شود.

üدر پسرها شایعتر از دخترها

برخی از علایم دوران شیرخوارگی:درمان بيش فعالی ADHD

Øدست پای خود را زیاد حرکت میدهد

Øکم خواب و کم غذا

Øزیاد گریه میکنند و عکس العمل نشان

Ø میدهند

Øدر آغوش مادر آرام نمیگیرند

Øبه تغییرات محیطی بطور غیرعادی پاسخ میدهنددرمان بيش فعالی ADHD

برخی ازعوارض این اختلال:

—به خاطر پرتحرکی و تجربه مکرر اعمال خطرآفرین(مثل بازی با کبریت،…) توسط والدین سرزنش میشوند

—به دلیل عدم اتمام کارها بیشتر در معرض مقایسه با خواهر برادران خود از طرف والدین قرار می گیرند

—

—کاهش اعتماد به نفس درآنها

—

—بروز افسردگی در آنها

—احتمال سوء مصرف مواد مخدر،اختلال سلوک،شخصیت ضد اجتماعی،بزهکاری در آینده

—

—اختلالات یادگیری(اشکال در روخوانی،نوشتن،ناتوانی در یادگیری ریاضیات) به خاطر اختلال توجه

—معمولا با افزایش سن بهتر می شوند(بین سنین 12 تا 20)

—در15تا 20درصد موارد علایم تا بزرگسالی باقی میماند

—

—

Øافراد مبتلا در بزرگسالی بیشتر بی قراری و اختلال توجه وتمرکز دارند

درمان ها:

üدارودرمانی:استفاده از داروهای محرک(ریتالین)

qعوارض شایع:بی اشتهایی،درد معده،سردرد،بی خوابی

qبا توجه به عوارض دارویی،تعطیلات دارویی در نظر گرفته میشود

üرفتار درمانی

üگروه درمانی

üآموزش و مشاوره به والدین

üروش نوروفیدبک

üکاردرمانی

روش نوروفیدبک؟

üکودک به مغز خود می آموزد که بیش فعال نباشد!

üموثرترین روش درمان

üعوارضی ندارد(جایگزین مواد شیمیایی)

üبهبودی حاصل از آن دائمی است

ü

—محدودیت سنی دارد(4-45)

—هزینه بالایی می طلبد

نورو فیدبک برای مغز انسان مثل یک آیینه عمل می کند.به این صورت که عملکرد مغزمان که از آن آگاه نیستیم را به نمایش در می آورد.یعنی دستگاه اطلاعات الکتریکی مغز کودک و امواج مغزی اورا ثبت می کند وباتقویت امواج مثبت ،نوروفیدبک انجام می شود وکودک می آموزد که چطور می تواند بیشتر توجه وتمرکز داشته باشد.

وقتی کودک بیش فعال نیاز به توجه دارد،به جای افزایش موج بتا در مغزش،موج تتای او بالا می رودودر دستگاه EEG   اوثبت می شود.درجلسات نوروفیدبک درمانی به بعد3جلسه،کودک یاد می گیرد که چگونه امواج مغز خود را کنترل کند.این بهبودی قابل مقایسه با زمانی است که کودک در حال مصرف روزانه 4قرص ریتالین است

روش کاردرمانی:درمان بيش فعالی ADHD

—کاهش بیش فعالی با استفاده از تحریکات وستیبولار

—افزایش کنترل وضعیتی و تعادل

—افزایش هماهنگی دوطرفه بدن

—تقویت برنامه ریزی حرکتی توسط خود کودک

—افزایش ثبات و پایداری در عضلات و مفاصل

—بالابردن و یکپارچه کردن حواس کودک بخصوص بینایی و شنوایی

—افزایش قدرت تمایز بین تحریکات مختلف محیطی و توجه به محرکات ضروری(selective attention)

—تسهیل خودتنظیمی در رفتارها(تعیین قانون برای کودک)

—تقویت سازماندهی بر رفتارها و برنامه های زندگی

—تخلیه انرژی