کاردرمانی(occupational therapy) چیست؟
انجمن کاردرمانی آمریکا، کاردرمانگر را به عنوان فردی تعریف میکند که “به افراد در طول عمر خود کمک میکند تا از طریق استفاده درمانی از فعالیتهای روزمره، کارهایی که میخواهند و/یا نیاز دارند را انجام دهند.
پیشینه:
انجمن ملی ترویج کاردرمانی (NSPOT)، که اکنون انجمن کاردرمانی آمریکا (AOTA) نامیده می شود، در سال 1917 تأسیس شد و این حرفه به طور رسمی در سال 1921 نامگذاری شد. ویلیام راش دانتون، یکی از بنیانگذاران NSPOT و چهرهای بینا در دهههای اول این حرفه، با «دست و پا گیر بودن اصطلاح کاردرمانی» دست و پنجه نرم کرد، زیرا « کلمه کاردرمانی معنای دقیق علمی » را نداشت. عناوین دیگری مانند «ارگو تراپی» (ergo که ریشه یونانی «کار» است)، به عنوان جایگزین مورد بحث قرار گرفت، اما در نهایت نام این رشته تحصیلی occupational therapy شد.
مداخلات رایج OT عبارت اند از:
- توانبخشی کودکان فلج مغزی(CP)
- توانبخشی کودکان با اختلالات ADHD، اوتیسم، سندرم داون، اختلالات ژنتیکی و…
- توانبخشی شناختی کودکان با مشکلات ذهنی و ادراکی حرکتی
- اختلالات یکپارچگی حسی
- توانبخشی بیماران نورولوژی شامل سکته مغزی، ام اس (MS)، ضربه به سر (TBI)، پارکینسون و…
- توانبخشی آسیب های فیزیکی شامل آسیب های ارتوپدی، ضایعه نخاعی، ناهنجاری های مادرزادی و…
- ارزیابی ارگونومی محیط کار و منزل برای بهبود عملکرد
- توانبخشی اختلالات شناختی بزرگسالان از جمله آلزایمر و دمانس
- توانبخشی حرفه ای